αναστέναξες

Αναστέναξες.
Χαϊδεύοντας ένα μικρό αχ
Και άκουσα το
βουητό μια βροχής
που δίστασε να πέσει από τα σύννεφα.
Είδα, μετά, καθαρά το
χαμόγελο μιας στάλας
που ξέφυγε από το φόβο της πτώσης της.
Άμμος πάνω του
τα χρόνια που ναυάγησαν.
Κι ήταν το περπάτημά του όπως το
μεθυσμένο περπάτημα
ενός άσκοπου πυροβολισμού μέσα στη νύχτα.
Σαν ένας
λαρυγγισμός μιας τρελής,
με μαλλιά λασπωμένα,
που ζητιανεύει λυγμούς χαμογελώντας.

Χαριεντιζόσουν αργότερα
πάνω στη σπασμένη μύτη του μολυβιού μου
βλαστημώντας μιας αναπνοή
που έλλειψε σε μια λάμπα,
από κείνες του δρόμου,
πλέκοντας σταυρούς χωμάτινους
για ένα πόθο ψιθυριστό.

Έπειτα ξημέρωσε
ένα σκουριασμένο φεγγάρι.

3/8/2013