"...συγγνώμη κύριε, είπε, αυτός ο δρόμος που βγαίνει ;"
Ο κύριος τον κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω μ' ένα βλέμμα από κείνα τα εξεταστικά που τα χε δει σε ταινίες.
"Που θέλετε να πάτε", τον ρώτησε μ' ένα ύφος απαγορευτικής οικειότητας.
«Να , κύριε, βρήκα...θελω να πω... πρέπει οπωσδήποτε να βρω αυτό το σημείο, σ’ αυτόν εδώ τον χάρτη.»
Ο κύριος του πήρε, με μια παράξενα απότομη κίνηση, το χαρτί που κρατούσε κι άρχισε να το εξετάζει σχολαστικά μπορεί να πει κανείς.
" Μα αυτό εδώ είναι μια ζωγραφιά ...μια μουτζούρα θα έλεγα πως είναι ...που δείχνει ένα πρόσωπο ...δεν είναι χάρτης αυτό ..με κοροϊδεύετε νομίζω", του απάντησε φοβιστερά σοβαρά.
" Όχι κύριε, στο κουτί με τις παιδικές μου ζωγραφιές τον ανακάλυψα ...κι είναι χάρτης κύριε ..είναι χάρτης ...είμαι σίγουρος ...χάρτες ζωγράφιζα τότε ..."
Ο κύριος δίπλωσε το χαρτί στα τέσσερα και του το έδωσε φεύγοντας.
"..καλά... συγγνώμη ..θα ρωτήσω κάποιον άλλο ...έχει μια ημερομηνία πάνω ...και δε προλαβαίνω κύριε ...αυτός ήταν ο λόγος που ζήτησα τη βοήθεια σας ...να προλάβω θέλω …".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου