Κάθε παιχνίδι έχει πρώτα απ' όλα όρους με βάση τους οποίους μπορεί να παιχτεί. Πολλές φορές οι όροι μπαίνουν αυθαίρετα κάθε φορά από τους συμμετέχοντες. Η αλλαγή των όρων κάθε παιχνιδιού "κατασκευάζει" ένα άλλο παιχνίδι.Οι απέξω ξέρουν το παιχνίδι που παίζουν οι παίκτες, αν ξέρουν τους όρους του, οι οποίοι αν αλλάξουν με μυστική συμφωνία των συμμετεχόντων στο παιχνίδι, δημιουργούν, σε αυτούς που το παρακολουθούν, μια χαοτική κατάσταση που απαιτεί μελέτη για να μπορούν να αναγνώσουν τους καινούργιους όρους, που έχουν θέσει οι ενεργοί παίκτες. Έτσι ας πούμε, δεν καθορίζει η φυσιογνωμία που έχουν τα πιόνια το είδος του παιχνιδιού που παίζεται. Μπορεί κάποιοι να παίξουν ντάμα με τα πιόνια που χρησιμοποιούνται στο σκάκι, αρκεί να αλλάξουν την λειτουργία τους και να είναι μέσα στα πλαίσια του παιχνιδιού που λέγεται ντάμα. Η φαντασία του παιδιού, που μπορεί να δώσει σε οποιοδήποτε αντικείμενο τη φυσιογνωμία που χρειάζεται για να μπορεί να παίξει το παιχνίδι που επιθυμεί, δίνει και τα ανεξάντλητα όρια που μπορούν να έχουν οι κανόνες και τα πιόνια.
Έτσι οι κανόνες της πολιτικής που χρησιμοποιούνται για να λειτουργήσει ως κοινωνικό παίγνιο, μπορούν να είναι αναγνώσιμοι από κείνους που την παρακολουθούν ή τις πράξεις της υφίστανται, μόνο αν μελετήσουν τη λειτουργία της ως σύνολο πράξεων-κινήσεων που αποβλέπουν σε κάποιο τελικό στόχο, το οποίο από το αποτέλεσμα που δημιουργούν φαίνεται. Δεν έχει σημασία η φυσιογνωμία που έχουν τα πιόνια [ πολιτικό κόμμα, ιδεολογία, πολιτικά πρόσωπα] γιατί αυτά επιτελούν το ρόλο τους μόνο μέσα στα πλαίσια της λειτουργίας του παίγνιου.
Άρα το ποιος και το πως και το γιατί επιβάλλει όρους και κανόνες, καθώς και το ποιός και το πως και το γιατί ορίζει τη λειτουργία που θα έχουν τα πιονια που χρησιμοποιούνται, είναι το διαρκώς και ακαταπαύστως κοινωνικό ζητούμενο που καθορίζει και το είδος του πολιτικού συστήματος που βιώνεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου