ήτανε ένας

Μια φορά ήτανε, που λες, ένας που ήθελε να γίνει πολλοί.
Συνάντησε τυχαία μια γριά μάγισσα, που ζητιάνευε σε μια γωνιά και τη ρώτησε πως μπορεί να το κάνει.
Εύκολο, του είπε…στάζεις αίμα στους δρόμους.
Δεν του άρεσε αυτό που του είπε η γριά , γιατί οι δρόμοι που είναι πάντα μαύροι κι έχουν τη σκόνη από πατήματα άλλων, δε ταίριαζαν με την εικόνα που είχε για τον εαυτό του.
Έτσι αποφάσισε να ψάξει και να βρει ένα άσπρο δρόμο. Απάτητο.
Ταξίδεψε πολύ. Μα δρόμος άσπρος δεν του φανερώθηκε,.
Έτσι βρέθηκε στην έρημο Εκραλούμ όπου συνάντησε έναν, δίπλα σ’ ένα πηγάδι, που είχε βγάλει την επιδερμίδα του και τη ξέπλενε από τα χρόνια που κουβαλούσε.
Παραξενεύτηκε όταν δίχως να ρωτήσει που θα βρει έναν άσπρο δρόμο , εκείνος με τον δείκτη του χεριού του έδειξε ποια κατεύθυνση να πάρει λέγοντας του να προσέχει όταν θα βαδίσει πάνω του.
Γεμάτος χαρά, πήρε από την άμμο ένα κομμάτι από την επιδερμίδα των βλεφάρων του και αφού τη φίλησε, ως ένδειξη σεβασμού , μα και για να τον ευχαριστήσει, την ακούμπησε ξανά απαλά κάτω στην άμμο κι άρχισε να τρέχει προς τη σωστή κατεύθυνση.
Ήταν πολύ ιδρωμένος, ανάσες πολλές του έλειπαν, τα πόδια του δεν τον κρατούσαν όταν εκεί ξαφνικά, στη μέση της ερήμου Εκραλούμ, είδε ένα άσπρο δρόμο.
Τα ’χασε…Όσο καιρό τον έψαχνε και δεν τον έβρισκε ήταν ήσυχος μέσα στην αναζήτησή του, Τώρα,,,
Χωρίς να ξέρει το γιατί της κίνησης του , τίναξε από τα ρούχα του τη σκόνη κι έστρωσε μ τα χέρια του τα μαλλιά του. Με βήματα αργά και με καρδιά που χτυπούσε δυνατά έβγαλε το μαχαίρι του από το θηκάρι και στάθηκε μπροστά του , έτοιμος α κάνει το πρώτο βήμα.
Κι όταν άρχισε να τον περπατά σταλάζοντας τον με αίμα από τη φλέβα του αριστερού του χεριού, κάτω από τα βήματα του ξεφύτρωναν κόκαλα καφετιά, που παιάνιζαν την παρουσία τους με τρόπο εκκωφαντικό, κιθαρωδοί γυμνοί, που βουτούσαν τις χορδές μέσα σε λέξεις ακατανόητες, νεράιδες ξεμαλλιασμένες, που βογκούσαν ξέφρενα τον οργασμό τους, νύχτες διπλωμένες, που κούρνιαζαν στο φως του ήλιου, ημερολόγια ξεφτισμένα, που γινόταν τροφή για ελέφαντες που λαχταρούσαν να χορέψουν, κούροι που έκλαιγαν και άλλα πολλά που τώρα δε θυμάμαι να σου πω.
Ίσως μια άλλη φορά που θα σου ξαναπώ την ιστορία.
Μα τέλος πάντων.....
Μια φορά που λες ήταν ένας που ήθελε να γίνει πολλοί.
Και το κατόρθωσε στην έρημο Εκραλούμ.
Μα μη με ρωτήσεις που είναι.
Δε ξέρω. Δε μου είπε ποτέ. 

4/10/2013