μια κόκκινη γραμμή

Ήτανε μια φορά μια κόκκινη γραμμή .Μεγάλη. Τόσο μεγάλη που κανείς ποτέ δεν έμαθε από που άρχιζε και που τελείωνε .
Όσοι προσπάθησαν να μάθουν και περπάτησαν πάνω της χάθηκαν .Μόνο κάτι νύχτες εμφανίζονται ντυμένοι σύννεφα να περπατούν στους δρόμους και να χαϊδεύουν τους τοίχους της πολιτείας. Κάποιοι που τους έχουν δει λένε ότι ξύνουν τους σοβάδες και μαζεύουν τη σκόνη τους και την καταπίνουν με ένα χαμόγελο, που όμοιο τους δεν έχουν ξαναδει. Οι μανάδες φοβούνται ν’ αφήνουν νύχτα τις κόρες τους να περπατάνε στη πόλη .
Λένε πάλι ..κάτι γέροι κι άκληροι …πως άμα συναντήσουνε παρθένα της κόβουν τα μαλλιά και τα κάνουν ρούχο δικό τους .Κι αν δουν, λέει, άντρα ερωτευμένο τον πλησιάζουν και χώνουν τη μύτη τους, με τρόπο αποτρόπαιο, βαθιά μέσα στην επιδερμίδα του για να μυρίσουν το αίμα του. Το πρωί ο άντρας έχει πυρετό και ξερνάει βδέλλες.
Αυτές οι ιστορίες που εύκολα μπορεί να ακούσει κανείς την ώρα του απόβραδου σε κάποιο καφενείο της πόλης , έχουν τρομάξει μερικούς, μα άλλους τους κάνουνε να θέλουνε να δοκιμάσουνε να βρούνε το τέλος ή την αρχή της Παίρνουν στα ξαφνικά και δίχως να το πολυσκεφτούν τα ξημερώματα, άπλυτοι, το δρόμο πάνω στη κόκκινη κλωστή το χαραγμένο προς μια κατεύθυνση, που διαλέγουν στη τύχη μη ξέροντας αν οδηγεί στην αρχή ή στο τέλος.
Κάποιοι τους έχουν δει .Κρατάνε λέει αγριοπερίστερα στα χέρια. Τα αφήνουν να πετάξουν. Για να τους δείξουν προς τα που να πορευτούν.
Στη πόλη έγινε μεγάλο σούσουρο όταν μια ομάδα άρχισε να ζωγραφίζει τις μορφές τους στους τοίχους. Φοβήθηκαν οι νοικοκυραίοι μήπως και στο σπίτι τους κρυφτούν τις νύχτες που κατεβαίνουν στη πόλη. Και οι παπάδες άρχισαν να ανησυχούν πολύ όταν αρκετοί πολίτες άναβαν κεριά κάτω από τις ζωγραφιές που τους απεικόνιζαν. Κάτι το ακαθόριστο είχαν αυτές οι ζωγραφιές και αυτό τις έκανε πιο επιβλητικές . Κι άρχισαν να κάνουν λιτανείες στη πόλη και να θυμιατίζουν για να ξορκίσουν το κακό. Κι οι μανάδες έβαζαν τα παιδιά να σταυροκοπιούνται. Οι μεθυσμένοι στεκόταν σε στάση προσοχή και χαιρετούσαν στρατιωτικά τα εικονίσματα των παπάδων, προσπαθώντας να μη τρέξουν τα σάλια τους από τα χείλια τους.

Μια μέρα κάτι άγγελοι τα άκουσαν όλα αυτά και θέλησαν , λέει , να παίξουνε Και πιάστηκαν από τη γραμμή και κάνανε κούνια .Κι ο Θεός νευρίασε και έπιασε και την έκανε κομμάτια. Κι έπεσαν τα κομμάτια της στη γη. Κάποιοι τα τυλίγονται. Και η κόκκινη γραμμή στρογγυλεύει πάνω τους. Τόσο πολύ που δεν την αντέχουν. Και πνίγονται μέσα της. Και γίνονται υπηρέτες των αγγέλων . Τους φοράνε τα φτερά και τους βάφουν άσπρους ..όταν χρειάζεται ...

26/9/2013