Παρακολουθώ, σιωπηλός,
το πέταγμα της πεταλούδας,
που λίγα δευτερόλεπτα πριν
ελευθέρωσα.
Σκοντάφτει στις λέξεις μου.
Τις καταραμένες.
Τις ερμαφρόδιτες.
Χάρτινα πουλιά που πάντα γλιστρούν
στο χρώμα,
που προσπαθούν να ντυθούν.
Είναι εκείνες που
παίρνουν ξωπίσω
κάτι σκυφτούς.
Εκείνους που παρενοχλούνται
ξεδιάντροπα
από ένα κάποιο ναι.
Εκείνους που
αλλάζουν δρόμο,
μηρυκάζοντας τις απαντήσεις τους.
Η πεταλούδα ερωτοτροπεί
με μια σταγόνα ιδρώτα
που δεν πήρε το χαρτομάντιλο.
Τη βιάζει.
Κι αυτή γεννά
Σιωπή.
11/ 3/ 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου