Τον σφάξανε
κάτι αρσενικά μουνόπανα
άπλυτα
ποτισμένα με μαύρο αίμα,
που κρατάνε μαχαίρι
για να να ξεπλυθούν
σε αίμα κόκκινο
από την καρδιά
απευθείας.
Τον μαχαιρώσανε
αλαλάζοντας
τη σιωπή μας,
την ενοχή μας,
τη μιζέρια μας,
τον κρεατωμένο φόβο μας.
Και συ ρε βοθρόλακε,
που αναζητάς
υστερικά έντρομος
τη βαρβατίλα μιας ζωής
μέσα στα σκατά που κολυμπάς
μάθε,
νιώσε ρε,
πατσαβούρα του μυαλού σου,
νιώσε ρε,
κουβά για σφουγγάρισμα
πως μέσα εκεί θα πνιγείς
γιατί αυτό σου αξίζει.
Άντε γαμήσου.
Μ’ ότι σου βρίσκεται,
σκατόψυχε .
Και λούσου
με τα κατρουλιά
του φόβου σου
μετά.
18/9/2013.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου