..όνειρο ...

…όνειρο…κλεμμένο φως της νύχτας …αποφάγι της μέρας…στάλα βροχής  πάνω σ’ ένα φύλλο ελιάς…χρώμα στα χέρια ενός μωρού…χάδι μιας γκέισας  που απλώθηκε σε μάτια κλειστά …μυρωδιά από το λάστιχο μιας παιδικής χειροποίητης  σφεντόνας…μπουσούλισμα σε άμμο που καίει…ήχος από όστρακο…σούρσιμο φιδιού  που ερωτεύτηκε…καημός  μιας φυσαρμόνικας …σκοινί από κούνια… μισοφαγωμένο…κραυγή στα ξαφνικά « ..βράχος στ’ αριστερά ..»…όνειρο…πόζα παιδική με ρούχα καλά …μονοπάτι μιας αγκαλιάς που ξεχάστηκε …σελίδα βιβλίου που σκίστηκε …γράμμα που ξεχάστηκε να πάει …λέξη που μάτωσε ,φοβήθηκε και κρύφτηκε …ανάσα του άνεμου μέσα από το πατζούρι  ενός μισόκλειστου παράθυρου…κουβέντα μεταμεσονύχτια με χάχανα και γέλια…δάχτυλα κολλημένα από αφισοκόλληση…αναστεναγμός  μιας γερόντισσας μπροστά στο καθρέφτη…φωτογραφία κίτρινη που ‘ναι γεμάτη χάδια .. «μπορούμε να δώσουμε χαμόγελο στον κούρο»…έλεγες… «…και ν’ ανταλλάξουμε τις μέρες τους με τις νύχτες μας..» συνέχιζες… χωρίς να με κοιτάς στα μάτια ..παρά μόνο τη θάλασσα που μούλιαζε τις κουρτίνες ….όνειρο …λέξη  γραμμένη στ’ αριστερά ..στο  περιθώριο ενός τετραδίου που έχει γραμμένες συνταγές …«..ένα πιάτο φαί μαγειρεμένο από μένα ..δε θα φάει ποτέ..»  ψιθύρισες  πίνοντας καφέ …ταξίδι μέσα στην ομίχλη…χαρά ενός ανοιξιάτικου  ψιλόβροχου…κουπί μιας βάρκας κόκκινης…μήνυμα  του μαύρου  αγγέλου για περιπλάνηση…καλώδιο τηλεφωνικό σ’ ένα στρατιωτικό φυλάκιο…μαλακία στη σκοπιά με το όπλο παρατημένο δίπλα…στόμα δίχως λέξεις  στη πορεία …καπνός από μολότοφ…κρότος από χειροβομβίδα λάμψης…τρεχαλητό …όνειρο …τελευταίο τσιγάρο…γουλιά από σκληρό ιρλανδέζικο ποτό…ξύπνημα στα άγρια χαράματα…βίαιο άνοιγμα ενός παράθυρου  για μπει φως στο δωμάτιο...βρισιά πάνω στο ξύρισμα …περπάτημα αξιοπρεπές  ενός μεθυσμένου…συνομιλία με το παιδί…τραγούδι σιωπηλό από κείνα τα αντάρτικα που τα τραγουδούσαν  άπλυτοι γενειοφόροι δυνατά …λυπημένο χαμόγελο μπροστά σ’ ένα απόσπασμα …όνειρο …μουσική από λατέρνα που παίζει ένας πρώην ναυτικός…λέξη  γρήγορα γραμμένη που δεν μιλάει πια…πέτρα που τη νανουρίζει το νερό ενός ποταμού…όνειρο …χαμόγελο μιας μνήμης που κουράστηκε …κι άφησε το σώμα της γυμνό ..πάνω στη παλιά πολυθρόνα …αριστερά καθώς μπαίνει κανείς μέσα …" σταγόνες του χρόνου που πάγωσε ....καυτές σα μολύβι ..."  είπε ο άνεμος κι έφυγε ...