καταστροφή ή σωτηρία ;;;

Το δίλημμα του καλού ή του κακού , της καταστροφής ή της σωτηρίας μπαίνει μπροστά από κάθε κώδικα ηθικής και ιδιαίτερα σε σωτηριολογικά συστήματα σκέψης.Οι προβληματισμοί περί της ελεύθερης βούλησης [ αν υπάρχει , κατά πόσο είναι ελεύθερη , κατά πόσο αντιστοιχεί σε βούληση] είναι υπαρκτοί γιατί από τις αναφορές τους ο καθένας μας   δικαιολογεί, ενοχοποιεί ή απενοχοποιεί  τις επιλογές, που κάνει, για την άρση των διλημμάτων τέτοιου χαραχτήρα.

Αν αυτό το μεταφέρουμε στην δρώσα πολιτική, τέτοιου είδους διλήμματα  ηθικής τάξεως μπαίνουν για τη διαχείριση και την ποδηγέτηση της όποιας αντίδρασης στο όποιο σωτηριολογικό πολιτικό λόγο. Ξεκινώντας η συζήτηση για το ορθό ή το εσφαλμένο μιας  πολιτικής πράξης ή απόφασης με δήλωση απάντησης σε  προκαθορισμένα ως αντικειμενικά- πραγματικά  ερωτήματα  όπως :

είσαι με το μέρος της προόδου ή της αντίδρασης ;;;[ αριστερά έναντι άλλων  πολιτικών σχηματισμών ]

είσαι υπέρ της σωτηρίας  ή της καταστροφής;;; [ υπέρ του μνημονίου έναντι όλων των άλλων]

είσαι με τις δυνάμεις του καλού ή με τις δυνάμεις του κακού;;;         [ Αμερική έναντι της τρομοκρατίας]

κ.ο.κ όπου συνήθως το πρώτο μέρος [ πρόοδος - σωτηρία - καλό ] εκπροσωπείται από τον οποιοδήποτε σωτηριολογούντα πολιτικό και το δεύτερο μέρος [ αντίδραση - καταστροφή - κακό] εκπροσωπείται από εκείνο που ενίσταται σε αυτόν, είναι ολοφάνερο ότι  επιχειρείται, εκ των προτέρων, προσπάθεια κατεύθυνσης της σκέψης προς όφελος του σωτηριολογούντα.

Όταν για την νικηφόρα έκβαση της προσπάθειας αυτής συμμετέχουν τα ΜΜΕ, η πνευματική ελίτ και ό,τι διαμορφώνει τη λεγόμενη κοινή γνώμη ,είναι λογικό να υπάρχει αναίρεση των δυνατοτήτων της ελεύθερης βούλησης εκ μέρους των πολιτών στο όνομα των οποίων ασκείται η πολιτική πράξη.

Ερχόμαστε ξανά δηλαδή στην συζήτηση για τον έλεγχο της  "ελεύθερης"  "βούλησης" ως δικαιολογία για την μαζικοποίηση των πολιτών και την επιτυχία στην διασπορά ολοκληρωτικών- αριστοκρατικών πολιτικών αντιλήψεων.