η πορεία

Η πορεία είχε παλμό
που λένε.
Σπούσαμε τη σιωπή της
και κραυγάζαμε την ερώτηση μας
με γροθιές υψωμένες
«Λύκε , λύκε είσαι δώ …;»

Ξέραμε πως ο λύκος είναι παντού.
Έτσι για ξενέρωμα το φωνάζαμε.
Κρύβεται όμως ο πούστης.
Να δεις που μας βλέπει
από κάπου και γελάει.

Μια φορά τον είδα,
δε κάνω πλάκα ,
να γελάει μέχρι δακρύων
στα σουβλατζίδικα της περιοχής
Όπου συνεχίζουμε τη κουβέντα
της αναζήτησης του,
ήρεμα , ήρεμα κι απλά
πίνοντας μπύρες ευρείας κατανάλωσης
μια και μόνο τέτοιες
δυστυχώς
διαθέτουν τα εν λόγω μαγαζιά.

Δε μπορούμε βλέπεις
να κάνουμε κι αλλιώς.
Πρέπει να αγαπάμε τα πρόβατα
που μας τρέφουν
Και να υποστηρίζουμε
δράσεις
για τη διάσωση της αρκούδας
και της μονάχους μονάχους.

Είμαστε , όπως και να το κάνουμε,
οπλισμένοι με
νεροπίστολα εμείς.
Που τα χαϊδεύουμε
αναζητώντας τα παιδικά μας
καλοκαίρια
Με τρόπο διάφανο κι έτσι.

Εμείς παίζουμε πόλεμο όπως τότε.
Δαγκώνοντας βαθιά,
τη στιγμή του «πυροβολισμού»,
μια φέτα καρπούζι.

Έτσι μας άρεσε.
Να λερωνόμαστε ,λέει ,
από
τα
κόκκινα
ζουμιά του. 

24/7/2013