θυμάμαι μου είπες.
Φοβήθηκα.
Έτσι δεν άκουσα
αυτό που είπες μετά.
"για να μπορώ να πληγώνομαι"
Το άκουσε όμως
ένα παιδί του δρόμου.
"... φίλε , πάρε ένα κουτί σπίρτα
να της δώσεις"
μου είπε συνωμοτικά .
" Το πολύ πολύ να
καίει τα δάχτυλα της λίγο.
Περιμένοντας να καεί όλο το ξυλάκι ..."
συνέχισε κλείνοντας μου το μάτι
πονηρά και με χαμόγελο.
Όταν σου έφερα
ένα κουτί σπίρτα
και σου είπα " πάρτο"
εσύ έβγαλες ένα περίστροφο
κάτω από το μαξιλάρι
κι άρχισες να με χαϊδεύεις.
"Το φύλαγα τ’ όπλο
για κείνον
που θα μπορεί να
κάψει τις νύχτες μου
μ’ ένα σπίρτο."
ψιθύρισες , ερωτικά σχεδόν.
Η τελευταία εικόνα που θυμάμαι είναι
που έβαλες το κουτί κάτω από τη βρύση.
Και την άνοιξες.
13/ 3 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου