Μικρή μου Αάβησαρ,
Θέλω να βρέξει πολύ τούτο το καλοκαιρινό απόγευμα, να μουσκέψω μέσα στις λακκούβες των δρόμων τους πόθους μιας κραυγής που χόρτασε τη μνήμη της και να παίζει γύρω μου, σα σε θερινό σινεμά, μια παλιά ελληνική ταινία, δίχως ήχο, κρεμασμένη από κάποιο πρώιμο ουράνιο τόξο ή ένα ερασιτεχνικό βίντεο που να εικονίζει τρικυμία και να βλέπω καθαρά τους αγγέλους να ξεκουράζονται , να καπνίζουν και να κουτσομπολεύουν τα μελλούμενα ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου