Συνολικές προβολές σελίδας

Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2013

πνίγηκα, κύριε


Ναι ..τη σκότωσα…
Με μαχαίρι.
Που το έχωσα μέσα της.
Πολλές φορές.
Τώρα θυμάμαι μόνο το βυζί της.
Που με τάιζε.
Δεν ήταν όπως είναι σήμερα.
Γεμάτο γάλα ήταν.
Σούφρωσε μετά. Δίχως γάλα.

Την έβλεπα, κύριε..
Να σφίγγει τα χείλια της.
Κάθε φορά που μου μιλούσε.
είχε ένα βλέμμα παράξενο.
Μια φορά θυμάμαι μου είπε.
Γίνε τα όνειρα μου.
Χαμογελούσε τότε.
Εγώ έτρεξα τότε
και πήρα κείνο το παιχνιδάκι.
Ένα πίθηκο, που όταν τον κούρντιζες,
χτυπούσε τα πιατίνια που ήταν κολλημένα
στα χέρια του.
Και της το έδωσα.
Μου χε χαϊδέψει τα μαλλιά. Τότε.
Κι εγώ έτριψα το κεφάλι μου
Στη κοιλιά της

Την αγαπούσα, κύριε.
Να σκεφτείτε ότι
τη φανταζόμουν γυμνή
και χαϊδευόμουν.
Σοκαριστήκατε.
Επιτέλους.
Είδα μια λάμψη στα μάτια σας.

Τώρα εδώ που είμαι.
μυρίζω τα χάδια της.
Κουλουριάζομαι στο πάτωμα
Και θέλω να γίνω πάλι
έμβρυο.
Μου λείπουν τα νερά της όμως.
Που μέσα τους δε πνιγόμουν.

Πνίγηκα, κύριε, στα νερά της ζωής της.
Ναι . Ναι. Αυτό να γράψετε.
Και να με αφήσουν ήσυχο.
Δεν μπορώ να απειλήσω πια κανέναν.
Ούτε σωπαίνοντας.


24/5/2013

Δεν υπάρχουν σχόλια: