Χαμογελάς αυτάρεσκα δίπλα στις λέξεις
Παίζεις πεντόβολα μ’ ένα παιδί
που φοβάται μη χάσει.
Ανασαίνεις πάνω στο γραφείο
δίπλα ακριβώς από τον καφέ.
Χοροπηδάς κάνοντας γκριμάτσες στο καθρέφτη
Απλώνεσαι νοσταλγικά
πάνω από ζαρωμένα σεντόνια
που απαιτούν αναπνοές
από κείνες τις δύσκολες
έστω για λίγο.
(Ποιος μπορεί άλλωστε να ορίσει το λίγο ;;;)
Μικρή μου Αάβησαρ.
Υπάρχεις ανακατεμένη με τα υγρά
που με γέννησαν
και τις μοίρες που τα ανάθρεψαν
Χορεύεις πάνω
στα φρύδια του Θεού
για να τον γαργαλίσεις
Μπαίνεις μέσα στο παιχνίδι του
με τη μαργαρίτα
και το χαλάς
« Γεννήθηκα πάνω σ ένα χαχανητό του» λες δυνατά.
Για να σ’ ακούσει .
« Δε με παρεξηγεί εμένα » μου ψιθυρίζεις .
4/8/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου