Η αναπνοή σου σερνόταν πάνω μου διάφανη.
Δεν έβρισκε καμιά τρύπα να κρυφτεί.
Τότε ήταν που άρχιζε να με σκαλίζει .
Το κατάλαβα
γιατί μέσα στον ύπνο μου εμφανιστήκαν
κύματα άσπρα που δεν είχαν ήχο κανένα .
Μόνο την αλμύρα τους επιδείκνυαν
με τρόπο υπερφίαλο.
Ξύπνησα ιδρωμένος
κι έβγαλα τα πέταλα από τα λουλούδια
των μαλλιών σου για να σε σκεπάσω.
Αργότερα ,
την ώρα του καφέ.,
ρώτησες
Μα πως φύτρωσε αυτό το λουλούδι πάνω μου ;
Δε πρόσεξες τα δάχτυλά μου
που ήταν γεμάτα από το χώμα σου .
18/8/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου