Ανακατεύω
τη σκόνη
της επιδερμίδας σου.
Κάποιες μικρές λέξεις
ξεφεύγουν
από μέσα της.
Κι ένα μικρό
γέλιο.
Δε βρίσκουν ένα
σύννεφο, έστω μικρό,
για να κρυφτούν.
Ντρέπονται
τη γύμνια τους.
Συνομιλούν λίγο με
το παλιό ρολόι.
Και μετά
ντύνονται τα
ρούχα σου.
Στο δρόμο χαιρετούν
τους περαστικούς.
Που κοιτούν απορημένοι .
30/7/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου