να προσέχεις

Μέσα στις τρύπες του ύπνου μου
φωλιάζουνε πουλιά, αγαπημένη.
Μη θαρρείς πως είναι
πολύχρωμα κι εξωτικά.
Σπουργίτια είναι.
Κουβαλούν στο ράμφος τους
το κερί
που άναψα
για να βρω εκείνο τον αναστεναγμό
που εσύ τον μάγεψες
και τον έκανες σκοτάδι.
Το πρωί
αφήνουν το κερί
πάνω σ’ ένα κύμα
Μήπως και ταξιδέψει .
Μα αυτό μένει εκεί.
Ερωτευμένο με την άγκυρα,
που,
κάθε αυγή,
ζωγραφίζει στο μπράτσο του.

Να προσέχεις αγαπημένη.
Η Άνοιξη σε χρειάζεται .
Για να φτιάξει από την επιδερμίδα σου
λουλούδια.
Κι από την ανάσα σου
μικρό αεράκι.
Κι από το χαμόγελό σου
τον οργασμό μιας χούφτας γης.
Κι από το παραμιλητό σου
χαμομήλια και παπαρούνες.
Κι απ’ το βογγητό της νύχτας σου
ήλιο δικό της .

Να προσέχεις.

1/3/2013