Το αγκίστρι
το βρήκα πεταμένο
στην άκρη του δρόμου.
Να χαϊδεύει
την άσπρη γραμμή του,
την αδιαφορία των περαστικών,
τη σκιά του.
Να σωπαίνει πεισματικά
για τους αφρούς, που το στόλισαν
Να αναζητά μια βόλτα
μέσα σε ιαχές,
διπλωμένο στις σιωπές των συνθημάτων
Να μασκαρεύεται
πίσω από ξεβαμμένα βρόχινα μάτια,
ακούγοντας το γενέθλιο κλάμα ενός κούρου.
Να αγρυπνά…
στα όνειρα μιας παρθένας,
στη βρισιά ενός μεθυσμένου.
Να γελά
με το ναι,
με το ίσως,
με το ποτέ.
Το αγκίστρι
το βρήκα πεταμένο
στην άκρη του δρόμου …….
Το έβαλα σε σακουλάκι,
ερμητικά κλειστό,
και το παρέδωσα
στις ανακριτικές αρχές.
Ένιψα τα χέρια μου
μετά.
10/2/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου