Ο χρόνος
στάζει αίμα.
Πασαλείβεται
σιωπές.
Κουρνιάζει
στις ενοχές.
Βρωμάει
πνιγμένες λέξεις.
Τρώει σουβλάκια
και κοιτάζει
"απέναντι".
Βολεύεται.
Αναμασά.
Κοίτα
το ρολόι σου.
Έχει σταματήσει.
Κι όμως
έχει
το εργαλείο
να το συντονίσεις.
Είναι στο χέρι σου.
Λίγο πιο πάνω
από
τα δαχτυλικά σου
αποτυπώματα.
Που
σε κοιτάζουν.
Και
ντρέπονται.
19/9/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου