Ξεφλούδισα τις νύχτες
και
βρήκα τη μέρα που σε είδα
για πρωτη φορά,
απλωμένη
πάνω σ' εκείνο το αγκάθι
που μου πρόσφερες,
το τυλιγμένο
μ' ένα χαμόγελο
πίσω από τους δείκτες
του παλιού ρολογιού
της πλατείας,
που προσπαθούσε
να κάνει κάτι για να
διευθετήσει.
με τρόμο αναίμακτο,
τις μνήμες του.
Είχες πολυ φως
επάνω σου
θυμάμαι,
τόσο,
που ντύθηκα
νύχτα
για να σε πλησιάσω.
Κι όταν σε χάιιδεψα
γίνηκες
μια στάλα πάνω στην
επιδερμίδα μου
και μ' επλυνες
με προσοχή πολλή
θυμάμαι.
Αγαπημένη,
μικρή μου Αάβησαρ
ξεφλουδίζω
τις μέρες μας
και
με τα φλούδια τους
ντυνω
τις νύχτες
που σε καλύπτουν.
Καληνύχτα.
9/5/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου