δε μπόρεσα

Λίγες είναι οι λέξεις
που γνωρίζω.
Κι αυτές είναι απλές.
Δίχως στολίδι κανένα.
Καθόλου σημαντικές και
εξαίσιες.
Νότα καμία δε ξέρω.
Μου αρέσουν όμως
οι μεθυσμένες και
παράφωνες.
Μόνο κάτι μυτερά βουνά
πάνω από μικρά σπιτάκια.
και μονοπάτια ,που
φτάνουν ως τη θάλασσα,
ξέρω να ζωγραφίζω.
Κι από χρώματα
ξέρω τα βασικά.
Κουράζομαι στις μεγάλες
διαδρομές.
Και σωπαίνω εύκολα.

Έτσι δε μπόρεσα
να σε στολίσω
Με τις λέξεις που ήθελα
Και τις νότες
Και τα σχήματα
Τα παράξενα χρωματιστά.
Και χώρεσα πολλή σιωπή
στους μικρούς περιπάτους μας.

Μα καραβάκια
χάρτινα
ξέρω να φτιάχνω.
Να γράφω στ’ αριστερά τους
τ’ όνομά σου.
Για να το βάζω
στις τρικυμίες των ματιών μου.
Και να μη βουλιάζει..

Ξέρω να φτιάχνω
και χαρταετούς
Και ανεμόμυλους
Να φυσάς το χαμόγελο σου
πάνω τους
κι αυτοί χαρωπά
να εκτελούν την αποστολή τους.

Μαζί σου
έμαθα να
ανάβω φωτιά
Για να τη
βλέπω
να λαμπυρίζει στα
μάτια σου.
Και να σκάβω το χώμα
έμαθα.
Για να σου λέω
καλημέρα
μ’ ένα άσπρο
μικρό τριαντάφυλλο.

18/7/2013