Γη χρειάζομαι
για να βλαστήσω.
Κι οχι.
Δε θέλω να γίνω δέντρο.
Εχω δει ανθρώπους-δέντρα.
Τίποτα δε φωλιάζει μέσα τους.
Μόνο το φως.
Και να μάθω, θέλω,
να αποστηθίζω τα
γράμματα του κόσμου.
Μόνο να
τα συλλαβίζω ξερω.
Με τη βοηθεια της
ανάμνησης μιας
βροχερής μέρας
μέσα στο κατακαλόκαιρο
που με ρώτησες
πόσο σιωπή
χωράει ένα χαμόγελο.
5/7/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου