βρωμάω

Βρωμάω
γη
και τη μοναξιά ενός
γαρίφαλου
σε πίστα μπουζουξίδικου
της εθνικής.

Βρωμάω
την αναπνοή
ενός άστεγου
που προσπέρασα.

Βρωμάω
τις ιαχές λέξεων
κολλημένων σε τοίχους
για να ακουμπήσω μόνο,
με τρόπο υστερικό,
έναν έρωτα
πρωτοφανέρωτο.

Βρωμάω
μνήμη φτηνιάρικη
δεμένη με
πολύχρωμες κορδέλες
πάνω σε φως
φεγγαρίσιο.
Βρωμάω
την αγωνία κείνης
ης βροχής
πάνω σε σώμα που
πασπάτεψα
ντυμένος την ηδονή του.

Βρωμάω
τη πίκρα των λέξεων,
που ακουμπούν σε
χρόνια πεινασμένα ,
γεμάτα από τις ρυτίδες
μιας ξαφνικής χαράς .

Βρωμάω
τη σιωπή μου
όταν βύθισα στην άμμο
μια νύχτα

Βρωμάω
τη μέρα τη
ξαπλωμένη
στη σκόνη ενός
παλιού ρολογιού.

Βρωμάω
τη ζωή σου
που
μου
μοιάζει.


29/5/2013