συνομιλία

"Σε ντρέπομαι δέντρο.
Γιατί πάνω σου
δεν έχεις ρωγμές
από καμπύλες.

Εμένα με φωτίζουν
ολόκληρη.Σχεδόν.
Μ' αρέσει που κλέβεις λίγο
από το φως τους.

Οι άνθρωποι νομίζουν
ότι δεν μπορείς
να ψελλίσεις τίποτα.
Από μένα ζητούν
λαρυγγισμούς γεμάτους
με τη σιωπή τους.

Δέντρο σε ζηλεύω
ότι εγώ αντέχω
την πραγματικότητα μου,
ενώ εσύ
την έχεις αποδεχτεί. "

είπε η κόρη με ανάσες τρεις

Μη λες άλλα.
Γείρε και κοιμήσου
πάνω μου.
Μα τι βλέπω ....
Ούτε με αυτό σε προίκισαν.

απάντησε το δέντρο
με απορία έκδηλη .

Φωτογραφία : Μαρία Βασιλοπούλου

14/5/2013