Δεν είμαι ρομαντικός.
Πως θα μπορούσα άλλωστε;
Τα χέρια μου δεν έχουν χώμα.
Ούτε σκουριά από σίδερα.
Ούτε λάσπη.
Ούτε μπογιές.
Ούτε σκόνη.
Και η ματιά μου δεν έχει
την απόγνωση
ενός Σαββατιάτικου μεσημεριού
την ώρα της πληρωμής.
Ούτε το γαμώτο
ένος Σαββατόβραδου
που ποτέ δεν ακούγεται.
Ούτε ένα στρώμα έχω
που δε βολεύει
τη κούραση.
Χρειάζεται αυτές τις προϋποθέσεις
η ρομαντικότητα.
Αλλιώς είναι ένα ντέφι.
Που ηχεί
το κενό.
Χωρίς ρυθμό κανένα.
Δίχως μουσυκή.
Δίχως λέξη καμία.
18/2/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου